Indonesië - Kuta (Bali)

Zo, daar ben ik dan weer! Deze keer vanuit het plaatsje Kuta op Bali. Voordat we hier zijn gestrand hebben we weer een hoop gezien en beleefd. Het verhaal is enorm, dus bereid je voor..

Vorige keer eindigde ik het verslag in Jakarta. We zouden de volgende dag de trein nemen naar Bandung. Zo gezegd zo gedaan, we hebben onze tassen bij elkaar geraapt en keurig op tijd stonden wij op het station. Uiteraard was de trein net 10 minuten geleden vertrokken, waardoor wij 2 uur moesten wachten. Prima! Beetje zitten, om je heen kijken en de tijd vliegt voorbij. Vervolgens in de trein op naar Bandung. Een schitterende reis die dwars door de binnenlanden van Java voert. Tegelijkertijd word je ook geconfronteerd met de armoede die er is in dit land. Als je de omstandigheden ziet waar die mensen zich in bevinden, besef je meer dan eens hoe goed je het wel niet hebt in Nederland. Ik weet het, het klinkt heel cliche, maar het is echt zo. Afijn, na drie uur kwamen we dan aan in Bandung. Vergeleken met Jakarta slechts een 'klein' stadje met een paar miljoen inwoners. Een man die we op het station tegen kwamen wist wel een goed hostel, dus wij met hem mee. Het hostel was inderdaad prima. We sliepen dan wel op een slaapzaal, maar het was er erg gezellig en netjes. Diezelfde man had ook een leuke tour voor ons. We hadden als plan om in Bandung verschillende zaken te bezoeken en laat die man nou net alles in 1 pakket hebben zitten. Die man blij, wij blij, iedereen blij. Dus zo zaten we de volgende dag in een busje richting de vulkaan Tangkuban Perahu. We hebben hier aan de rand van de krater gestaan en zo heb ik voor het eerst in mijn leven een echt werkende vulkaan mogen aanschouwen. Ik moet eerlijk toegeven het is niet het mooiste stukje meesterwerk van Moeder Natuur, maar het blijft een uniek zicht. Vervolgens zijn we doorgelopen naar de tweede krater van de vulkaan. Heen ging het allemaal prima en zaten we vol goede moed, we liepen immers bergafwaarts. Beneden aangekomen werd ons uitzicht belemmerd door een regenbui. Dit is niet zo heel vreemd want op dit moment is het regenseizoen aangebroken in Indonesië. We hebben dus al meerdere buien over ons heen gekregen. Terug naar het verhaal, wie naar beneden gaat moet dus ook weer naar boven. Dit was iets lastiger en het was dan ook een behoorlijke inspanning. Gelukkig in goede gezondheid boven gekomen en op naar het tweede punt die dag. Helaas hield het niet op met regenen en zo kwamen we in de stromende regen aan bij de hotsprings van Ciater. Dit zijn natuurlijke baden met watervallen die verwarmd worden door de vulkaan. Liepen we dan in de regen in onze bikini. Het water was gelukkig lekker warm en het gaf een leuk effect, zo in de stromende regen in een warm bad (dat ik een paar dagen later strontverkouden was vergeten we dan maar even). Nadat we ons ook hier even hadden vermaakt zijn we doorgereden naar het laatste punt van de dag. Het Angklungschooltje. Geweldig! De Angklung is een muziekinstrument van Bamboo. We kregen een twee uur durende voorstelling, gegeven door te schattige kinderen. Zelf mochten we ook mee dansen, zingen en muziek maken. Geweldige ervaring, we hebben echt genoten!

De volgende dag stond er weer een treinreis op het programma. Deze keer geen 3 uur, maar we zijn zo een 8 uur onderweg geweest. Samen met een meisje die we hebben leren kennen in het hostel zijn we gereisd naar het 388 kilometer verderop gelegen Yogyakarta. Deze keer iets minder geluk gehad met het hostel. Het was er, hoe zal ik het fatsoenlijk uitdrukken, iets minder schoon dan de rest. Probeer er maar je eigen voorstelling bij te maken. Snel maar gaan slapen want donderdag hadden we wederom een dag waarop we verschillende dingen zouden bezoeken. Deze keer hadden we gezelschap van een stel uit Amerika. Hele gezellige dag mee gehad en we raakten maar niet uitgepraat met deze twee mannen die al heel wat meer jaar reiservaring hebben dan ons. We hebben eerst de Borobudur bezocht. Een prachtige boedistische tempel die op de werelderfgoedlijst heeft gestaan (hij is er volgens mij om 1 of andere reden vanaf gehaald). Als je die grote tempel voor je ziet in het prachtige landschap van Java dan word je wel even stil. Foto's gemaakt tot we er bij neer vielen en toen op naar de volgende tempel. Deze keer de Prambanan een Hindoe-tempel die daar waar het kan misschien nog wel mooier is dan de vorige. Jep, een hele leuke en indrukwekkende dag gehad. De dag er na hebben we rustig aan gedaan, en zoals ik net al zei was ik hartstikke verkouden. We zijn wat door Yogyakarta gelopen, wat overigens een erg leuke stad is, en we zijn wezen kijken op de vogeltjesmarkt. Dit stelde uiteindelijk niet zo heel veel voor dus we waren hem al snel weer 'gevlogen'. In de fietstaxi terug naar het hostel begon het heel hard te regenen. We hebben de rest van de dag dan ook niets meer gedaan.

De volgende dag zijn we verder gereisd. Bij een bureautje hadden we een heel pakket geregeld. Voor een goede prijs brachten ze ons naar de Bromo vulkaan, konden we hier twee nachten slapen en zorgden ze voor de reis naar Bali.
Zo geschiede het dus dat we zaterdagochtend om half negen in een mini-busje op weg naar het plaatsje Cemoro Lawang zaten. De rit zou tien uur duren. Die tien uur werden er elf en die elf werden er uiteindelijk twaalf. Tenminsten, dat dachten we. Na twaalf uur waren we gearriveerd in het plaatsje Probolinggo en werd ons verteld dat het nog een uur rijden was naar Cemoro Lawang. Nu is een uur rijden niet zo erg, maar als je al twaalf uur in een bloedverziekend warm busje hebt gezeten waar je met 10 andere toeristen gezamenlijk kapot gaat. Dan heb je het wel even gehad. Maar goed, dat doe je dan en zo heb ik spieren leren kennen in mijn lichaam waar ik het bestaan nog niet van afwist. Snel maar gaan slapen en op naar een nieuwe dag. Deze dag hebben we niets gedaan, simpelweg omdat er in het bergdorpje niets te doen was. Wel mochten we nu ook een keer onze warme kleren gebruiken, want zo hoog in de bergen was het een stuk kouder. Die nacht daarna was het eindelijk zover, we zouden de zonsopgang bij de Bromo gaan bekijken. Om half vier 's nachts werden we opgehaald door een jeep en die heeft ons zo hoog mogelijk gebracht. Na nog wat klimmen en klauteren kwamen we aan bij het 'view point'. Vanaf hier hadden we een schitterend zicht over de bergen en over Mount Bromo. Langzaam maar zeker kwam de zon achter de bergen tevoorschijn. Echt geweldig hoe alles langzaam licht wordt om je heen en de kleuren die je ziet zijn onbeschrijfelijk. Dat was het onmenselijke tijdstip zeker waard. Daarna zijn we met de jeep naar Bromo zelf gereden. Hier had je de gelegenheid om naar de krater te gaan. We zagen al dat het een lange tocht omhoog zou worden en sportief als dat we zijn besloten we dit op de rug van een paard te doen, in plaats van lopend. Maar ja, paarden kunnen geen trap lopen.. dus het aftanselijke eind van 200 steile treden in de felle zon moesten toch echt op eigen kracht doen. Boven aangekomen keek je zo de krater in en had je een heel mooi uitzicht over het landschap. Heel apart, het is een soort kruising tussen de maan en een woestijn. Alsof je in niemandsland bent. Ook naar beneden besloten we niet te veel van onze kostbare energie te verspillen en maakten we weer gebruik van de paardenkrachten. Blij dat we dit gedaan hebben, want op een gegeven moment vroeg de 'horseman' of ik kon rijden. Zo ging ik even later in een galopje langs de Bromo met de wind door mijn haren. Fantastisch!

Om 08:00 uur waren we weer terug in het hotel en hebben we een hapje gegeten en de tassen weer ingepakt. Om half tien werden we weer door een busje opgehaald en begon de lange reis naar Bali. Met bus en al zijn we de ferry opgereden en hebben we het prachtige Java achter ons gelaten. Een half uur later waren we dan op Bali en 's avonds om 23:00 zijn we gearriveerd in een hostel. We waren allebei behoorlijk kapot na zo een lange dag en zijn dan ook lekker gaan slapen.
Vandaag zijn we naar het hotel gegaan wat we in Nederland al gereserveerd hadden. Bikini aangedaan en plaatsgenomen aan het zwembad. Een heerlijk hotel aan het strand, waar we deze week gaan bijkomen van alle kilometers die we de afgelopen week hebben afgelegd en van alle indrukken die we hebben opgedaan.
Ik denk dat dat wel goed gaat komen..

Overigens is het hier een uur later dan op Java. Dat betekent dat het tijdverschil met Nederland nu zeven uur is.

Ik denk dat jullie wel even genoeg leesvoer hebben gehad, dus laat ik het hier maar bij laten..

Veel liefs en tot de volgende keer,
Marije