Indonesië - Senggigi (Lombok)

Hoi allemaal,

Het is alweer even geleden, maar daar is hij dan weer. Een compleet nieuw verslag!

Zoals ik vorige keer zei, kon het grote genieten op Bali beginnen. We waren net gearriveerd in ons hotel in Legian. Een plaats aan de kust. Hier zouden we een week blijven en ons vermaken met zon, zee en strand. Nou dit is gelukt! We hebben een fantastische tijd gehad op Bali. Over het algemeen zagen onze dagen er hetzelfde uit. We werder wakker in onze prachtige kamer en konden daarna genieten van een heerlijk ontbijt. Daarna stonden we voor een lastige keuze, gaan we vandaag aan het zwembad liggen of gaan we naar het strand. We hebben het maar afgewisseld. Rond een uur of drie lunchen in het restaurant bij het hotel en dan tot de zon onderging nog even aan het zwembad liggen. Niet alleen aan het zwembad, maar voor de afwisseling ook vele keren in het zwembad. Trouwens, niet alleen voor de afwisseling. Ook omdat het in de hitte niet uit te houden was. Buitenom de fantastische omgeving, hadden we ook ontzettend leuk contact met het personeel. Het is echt niet normaal hoe vriendelijk deze mensen waren. Wat dat betreft kan je echt wel spreken van een Balineze glimlach. Niet alleen tijdens de werkuren was het gezellig, ook na werktijd hebben we ons goed vermaakt. Zo zijn we met een aantal van hun op stap geweest in Kuta en hebben we hele gezellige avonden gehad.
Uiteraard zijn we niet alleen de week zo doorgekomen, al was dat na al onze Java-avonturen wel aantrekkelijk. We wilden ook nog graag wat van Bali zelf zien. Met een aardige gids zijn we een hele dag op stap geweest en hebben we van alles gezien. Via verschillende 'kunstenaarsdorpjes' zijn we naar Ubud gereden. In deze kunstenaarsdorpjes hebben we verschillende dingen mogen bekijken die allemaal met kunst te maken hebben. Ontzettend knap wat die mensen hier allemaal met hun handen kunnen.
Vervolgens zijn we doorgereden naar het zogenaamde 'Monkey Forest'. De naam zegt het al, een bos vol met apen. En veel waren het er. Overal waar je keek zat er wel een aap. Geweldige beesten om te zien en ik heb me dan ook rot gelachen. Na de nodige foto's met en zonder apen zijn we doorgereden naar Ubud. Hier hebben we een tijdje over de markt gelopen. Ook dit was weer een geweldige ervaring, overal kleuren en glimlachende mensen. We konden er geen genoeg van krijgen. Na al deze uitstapjes hadden we behoorlijk honger gekregen. Midden tussen de rijstvelden hebben we dan ook genoten van een heerlijke lunch. De dag was al meer dan goed! Om het helemaal goed te maken zijn we naar Tanah Lot gereden. Dit is een tempel in het water. Heel bijzonder om te zien. Helaas konden we er niet bijkomen, omdat de waterstand te hoog was. Gelukkig was het ook van afstandje het bewonderen waard.
Na een vermoeiende maar hele leuke dag zijn we weer terug gekeerd naar het hotel.
Al deze leuke dagen en avonden op Bali verdienden natuurlijk wel een goed afscheid. Zo zijn we de laatste avond voor de laatste keer met het personeel weg gegaan. Enorm gezellig, zo gezellig dat we pas om vijf uur ons bed in sprongen. Is natuurlijk niet zo erg, maar het wekkertje ging vervolgens om 07:00 uur omdat we een vliegtuig te halen hadden. Behoorlijk kapot dan ook met onze tassen richting het vliegveld gegaan. Dit was een heel avontuur opzich want de vertrekhal van de 'domesticflights' is duidelijk een andere vertrekhal dan die van de internationale vluchten. Werkelijkwaar niets loopt zoals het wezen moet en van digitale aanwijzingen hebben ze nog nooit gehoord. Alles wordt opgeschreven of met bordjes in de lucht gehouden. Er is geen loopband, maar de koffers en tassen worden naar buiten gedragen. Het verbaasde ons dan ook niets dat we pas een uur later vertrokken. Niet alleen de vertrekhal was een feest opzich, het vliegtuig was een volgende verrassing. Ik wist dat er geen grote boeing op ons stond te wachten, maar dat kleine propellervliegtuigje wat ons op stond te wachten was toch weer een ander uiterste. Snel een schietgebedje gedaan en het vliegtuig ingestapt.
Uiteraard voor niets zorgen gemaakt, want er was helemaal niets aan de hand. Bovendien was de vlucht maar 25 minuten.
Zo hebben we het prachtige Bali achter ons gelaten en hebben we voet aan wal gezet op Lombok. Klaar voor een nieuw avontuur.

Op Lombok aangekomen bleek dat we opeens op een ander vliegveld terecht waren gekomen dan dat de bedoeling was. Blijkbaar was vliegveld nummer 1 gesloten en is nummer 2 nu geopend. Prima! Vanaf daar dus maar naar het hotel gegaan. Ons hotel ligt in het plaatsje Senggigi, wat een beetje centraal ligt zodat we makkelijk overal naar toe kunnen. Hier aangekomen viel het allemaal een beetje tegen. De regen kwam met bakken uit de lucht, in plaats van een Balineze "Hii, how are youuu??" Kregen we nu een kort knikje en het hotel was ook behoorlijk afgezonderd van de bewoonde wereld. Hallo Heimwee! Sorry iedereen, geen heimwee naar Nederland, maar heimwee terug naar Bali. Onszelf maar eens even streng toegesproken, want toen het zonnetje achter de donkere wolken tevoorschijn kwam bleek dat we in een schitterende omgeving zaten. En hallo, we zitten op Lombok? Wie kan dat nou zeggen. Dus even een schop onder onze kont en doorgaan met genieten. De eerste dag hebben we 's ochtends aan het zwembad gezeten en ons ingelezen over Lombok. 's Middags zijn we naar Senggigi gegaan om hier wat rond te kijken. Dit viel een beetje tegen. We hadden gehoord dat dit een druk toeristisch stadje was. Maar het bestond slechts uit 1 straat. Maakt niet uit, leuk restaurantje opgezocht en de hele avond lekker gezeten en gegeten.
Lombok staat bekend om zijn moooie stranden, dus deze wilden we wel eens met eigen ogen gaan bekijken. We hadden bedacht dat we met een taxi naar een strand zouden rijden en daar wel verder zouden zien. De mensen van het hotel zeiden dat we dit beter niet konden doen, omdat dit zo afgelegen was. We zouden nooit een taxi terug kunnen nemen. Ze hadden wel een beter idee, huur een scooter! Geweldig plan! Wij naar zo een houten hutje met wat scooters aan de voorkant en twee scooters geregeld voor een hele dag. Dat ding aan de praat gekregen en daar gingen we dan.
Onderweg kwamen we erachter dat dit wel heel gaaf was. Met de wind door je haren een beetje touren door het landschap van Lombok. Want dat is werkelijk waar echt geweldig. We waren zo enthousiast dat we maar door en door gingen. Uiteindelijk zagen we ergens beneden een verlaten strandje, hier zijn we op af gegaan. Geweldig! Palmbomen, blauwe zee en helemaal niemand te bekennen op 2 locals na. Even afgekoeld in de zee en weer verder op onze moterbikes.
Bij een restaurantje gestopt om wat te eten en weer verder. We konden er geen genoeg van krijgen. Door het binnenland weer terug richting het hotel. Ook dit was weer waanzinnig. Op de weg lopen ossen en apen en daarnaast al dat groen. Niet in woorden uit te drukken. Na een geweldige rit weer terug aangekomen bij het hotel.
Iedereen die we op onze reis over Lombok spraken had het wel over de Gili-eilanden. Hier moesten we echt naar toe. Dit waren we sowieso wel van plan, maar nu waren we wel heel nieuwsgierig hierna. We besloten om naar twee van de drie eilanden te gaan. Met een houten bootje zijn we op weg gegaan naar het eerste eiland, Gili Air. We hadden verwacht dat we op een prachtig droomeiland aan zouden komen, maar dit was niet het geval. Ik zal zeker niet ontkennen dat het niet mooi is. Maar we snapten niet zo goed waar iedereen zo lyrisch over deed. Het leven daar is wel heel anders dan op het vaste land. Zo zijn er bijvoorbeeld geen auto's of motors. Het enige vervoer wat er is, is paard en wagen. Nadat we hier een tijdje doorgebracht hadden zijn we met de boot naar het volgende eiland gegaan. Gili Meno. Daar was hij dan, ons droomeiland. Wit strand, blauwe zee, blauwe lucht. Wat een perfect plaatje! Helemaal tevreden hier een paar uurtjes gebleven en toen weer met de boot terug gegaan. Alweer zo een leuke dag gehad. En wat hebben we het getroffen met het weer. Op Lombok schijn je veel last te hebben van het regenseizoen, maar precies die twee dagen hebben we schitterend weer gehad.
Omdat het rondje op de scooter enorm goed is bevallen, besloten we dat we dit vandaag ook nog wel een keer konden doen. Deze keer wilden we helemaal naar het noorden van Lombok rijden. Zo gezegd zo gedaan. Het was een behoorlijk eind rijden, maar dit is absoluut geen straf als je door zo een omgeving mag rijden. Je komt door dorpjes waar de tijd heeft stil gestaan en vele mensen zwaaien of roepen naar je. Vandaag hebben we dan ook 170 kilometer gereden, we kregen er geen genoeg van. Het laatste half uur helaas wel door de regen moeten rijden. Van het 1 op het ander moment kwam het letterlijk uit de lucht vallen. Als twee verzopen katjes dan ook bij het hotel aangekomen. Een warme douche is dan heerlijk!
Binnen een uur veranderde het hier in een chaos. Er viel in een korte tijd zoveel regen, daar waren ze niet op berekend. De weg werd overspoelt door water en overal gestrande auto's en mensen. Gelukkig zitten we nu veilig en droog in het hotel.

Onze laatste avond is nu dus aangebroken. Morgen vertrekken we met het vliegtuig naar Jakarta en vanaf daar vliegen we na vijf uur wachten door naar Bangkok. Daarmee is het Indonesie avontuur voorbij. Maar wat kijk ik er met veel plezier op terug, het is echt een geweldig land met een geweldige cultuur en geweldige mensen.
Zo geweldig dat we een besluit hebben genomen. We hebben contact opgenomen met D-reizen en we hebben de mogelijkheid gekregen om een paar dagen later naar huis te vliegen. In het kader van je kunt beter spijt heben van de dingen die je hebt gedaan, dan van de dingen die je niet hebt gedaan. Hebben we besloten dat we terug willen naar Bali. Aan het eind van de reis proberen we dan ook een vliegtuig te regelen naar hier om onze reis hier af te sluiten. Ik denk dat we geen beter einde kunnen bedenken. We weten nog niet zeker of we het geregeld kunnen krijgen, maar als het zo is komen we dus vrijdag de 27e thuis in plaats van maandag de 23e.

Even ter informatie, als we morgen in Bangkok landen gaat voor ons de tijd weer een uur terug. Het tijdverschil met Nederland wordt dan weer zes uur.

Bedankt weer voor het lezen! Hopelijk heb ik jullie niet te lang verveeld ;)

Liefs,
Marije