Vietnam - Hanoi

Hoi iedereen!

10 dagen later en 1760 km verder naar het noorden is het weer tijd voor een nieuwe reisverslag. Onze zomerse jurkjes hebben we ingewisseld voor warme, lange kleren en ook de Vietnamezen trekken maar al te graag een extra muts of sjaal aan. Ja we zijn in Hanoi aangekomen. de hoofdstad van Vietnam. Voordat we hier vanochtend na een slopende busreis aankwamen is er weer van alles gebeurd..

10 dagen geleden en 1760 km zuidelijker, waren we net goed en wel aangekomen in Ho Chi Minh City (HCMC). Wat een stad.. Geweldig! Er heerst een heerlijke Aziatische chaos, we hebben onze ogen uitgekeken. Ondanks deze leuke stad, besloten we toch oud&nieuw aan het strand te vieren. De vraag was alleen waar? Onze planning was namelijk om naar Nha Trang te gaan, maar dit lag iets te ver weg om in zo een korte tijd naar toe te gaan. Het was namelijk al 31 december,dus de tijd begon zo gezegd wel behoorlijk te dringen. We besloten dan ook om naar een plaatsje op slechts een paar uur rijden van HCMC te gaan en dan later terug te keren naar de stad. Zo gezegd, zo gedaan! Om 11:30 uur werden we opgehaald en in een mini-busje gezet. Ook hier was weer eens complete chaos aanwezig. Aziaten vervoeren op de 1 of andere manier altijd zo veel mogelijk spullen in een veel te kleine ruimte. Ook nu moest er weer een heel scala aan dozen mee die minibus in. Gelukkig was er nog plaats voor twee westerse meisjes met hun tassen. En gaan! In drie uur tijd zijn we naar Vung Tau gereden. Alleen wat een tegenvaller toen we hier aankwamen. We hadden verwacht in een mooi zonnig oord terecht te komen, maar hier was weinig meer van over. Het waaide, het was fris en er was geen hond te bekennen. Ook was er in verste verte geen gezellig barretje te vinden. Ook een guesthouse of een hotel bleek te veel gevraagd te zijn. Onze taxichauffeur snapte maar niet wat we bedoelden en heeft ons uiteindelijk bij een hotel afgeleverd. Schitterend mooi hotel en van alle luxe voorzien, maar voor twee backpackers als ons iets buiten het budget. We besloten eerst maar eens te gaan lunchen in dat hotel en dan later zouden we wel zien. Daar zittend aan onze sandwich knabbelend, kwamen we tot de conclusie dat we hier niet bepaald aan het goede adres waren. Terug naar HCMC dus! Aan de mensen in het restaurant hebben we gevraagd of er nog een bus terug ging naar de stad. Ze hebben gelijk van alles voor ons geregeld en jawel, een klein uurtje later reed er een busje voor en die bracht ons terug naar het busstation. Weer 15 minuten later zaten we in de bus terug. Zo zijn we nog geen twee uur in Vung Tau geweest. We deelden de bus met een grote groep vrolijke Vietnamezen die de grootste lol hadden met zijn allen. Ze kwamen blijkbaar net van een bruiloft. Al snel vielen ze 1 voor 1 allemaal in slaap en zo zijn we, terwijl het buiten al donker werd, na drie uur HCMC weer binnen gereden. Jammer genoeg zat het guesthouse waar we de eerste nachten verbleven al helemaal vol, dus moesten we uitwijken naar een guesthouse die wat verder van het centrum af lag. De mensen van het guesthouse wilden ons wel ophalen vanaf de straat waar we stonden. Een klein minpuntje, over een paar uur was het 12 uur en er was geen doorkomen aan in de stad. Alle straten stonden helemaal, maar dan ook helemaal vol met scooters. Iedereen wilden een andere kant uit, waardoor het verkeer volledig plat lag. Daar zat je dan, achterop bij iemand met je tas terwijl het om je heen krioelt van de mensen en scooters. Wat een avontuur! Gelukkig veilig en wel aangekomen bij het guesthouse. Hier snel de spullen neergezet en ons klaar gemaakt voor de avond. Volgens de eigenaar moesten we naar een dichtbij gelegen plein toe, hier zouden de meeste mensen zich verzamelen. En dat deden ze! Wat een mensenmassa. Nadat we snel een hapje gegeten hadden (daar waren we wel aan toe na dat heen en weer gereis) hebben we ons aangesloten bij de immense massa van mensen en scooters. Er stond een groot podium en verder lag, stond, zat iedereen te wachten op wat wij dachten 12 uur. Toen het vijf voor twaalf was begonnen de zenuwen, zoals elk jaar, toch wel een beetje te komen en stonden we met twee andere Nederlanders klaar om elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen. Opeens, maar dan ook opeens gebeurden daar een schouwspel wat ik nog nooit heb gezien. Blijkbaar werd er een kilometer verderop boven de rivier een enorm vuurwerk afgeschoten en die enorme massa van Vietnamezen en scooters besloten allemaal tegelijkertijd daar naar toe te gaan. Met open mond hebben we staan kijken hoe iedereen op zijn scooter sprong en in 1 beweging koers maakten naar de rivier. Ondertussen kwamen we er achter dat het al twaalf uur was gefeest. Te midden van die grote chaos elkaar gelukkig nieuwjaar gewenst (terwijl werkelijk waar niemand anders dat deed??) en we hebben maar de grote stoet mensen gevolgd. Dat vuurwerk wilden we natuurlijk ook niet missen. Wij hadden als voordeeld dat we lopend waren dus we konden overal tussen door glippen, maar zelfs voor ons kwam er na een paar 100 meter een einde aan. Het stond muurvast! Gelukkig konden we een klein beetje mee krijgen van het immense vuurwerk wat eventjes verderop de lucht in werd geschoten. Het moet schitterend zijn geweest. Ik weet niet hoe het is gekomen, maar van het 1 op het andere moment zat ik achterop een scooter bij een meisje en een jongen en Yara zat bij hun vriend achterop. En gaan door die stad! Iedereen riep 'Happy Newyear!' en wij deden daar heel vrolijk aan mee. We reden een beetje rondjes door de grote chaos van HCMC en hadden eigenlijk geen flauw benul van waar we nou eigenlijk naar toe gingen. Ik denk dat ze dat zelf ook niet hadden, niemand op dat moment. Na heel wat rondjes en heel wat gelukkignieuwjaarswensen, zijn we maar weer eens afgestapt en hebben we een andere moterbike aangehouden. Deze heeft ons naar het backpackersgedeelte in de stad gebracht. Dit is dicht bij ons hotel en hier zijn allerlei verschillende restaurants en barretjes, heel gezellig allemaal! Eerst maar eens een pizza naar binnen gewerkt, want wat een honger! Daarna wat gedronken in 1 van de cafe's daar en uiteindelijk ons bedje ingerold.

De volgende dag werden we pas laat wakker en hadden we eigenlijk niet echt plannen. We hadden namelijk voor 4 januari een vlucht geregeld naar Hoi An, dus we hadden nog wel even de tijd in de stad. Bovendien is HCMC zo een leuke stad, daar konden we ons nog wel even vermaken. Die middag hebben we op het terras gezeten en ons vermaakt met rondkijken. Een uitstekende bezigheid!
De volgende dag wilden we nog wat meer van HCMC zien, maar we hadden niet echt zin om dit via een tourtje te doen. We hebben dan ook twee mannen met moterbikes aangehouden en die hebben ons naar Chinatown gebracht. Het is geweldig om achterop door de straten van HCMC te scheuren. Er gebeuren zoveel dingen om je heen, je komt ogen en oren te kort. Chinatown was erg leuk om te zien, we hebben hier een beetje rond gelopen en op het gemakje wat gedronken. Toen we het wel weer gezien hadden zijn we op de scooter terug gegaan. Je passeert de meest vreemde voertuigen, ze weten hier namelijk van alles wel wat te maken. Bovendien is ook niets hun te veel, het maakt niet uit wat ze willen vervoeren. Op 1 of andere manier past het altijd wel en gaan ze op die manier de weg op, hilarisch!

Toen we op 3 januari wakker werden, voelde Yara zich absoluut niet lekker. Hartstikke beroerd lag ze in bed. Typisch een dag om helemaal niets uit te voeren en met een stapel dvd's in bed te liggen. Dat ging ik dan ook maar eens even regelen. In de stad heb ik voor 50 cent twee dvd's gekocht, even wat gegeten en ben daarna snel terug gegaan naar Yara. Dvd's in de dvdspeler en het ultieme relaxmiddagje kon beginnen. Het was heerlijk! Gelukkig voelde Yara zich 's avonds een stuk beter en hebben we in de stad nog wat gegeten.

De volgende dag zouden we het vliegtuig naar Danang hebben. Jammer genoeg begon de dag weer hetzelfde als gisteren. Yara had enorme last van haar migraine.. Bikkel als ze is heeft ze doorgezet en uiteindelijk zijn we naar het vliegveld gegaan. Om 15:15 vlogen we richting Danang, waar we 75 minuten later geland zijn. Op het vliegveld aangekomen ging alles heel snel, de tas was er heel snel en samen met een stelletje konden we de taxi delen naar Hoi An (scheelt weer geld, zuinig als dat we zijn!). Ik geloof dat de mensen uit Engeland kwamen, maar zeker zal ik het nooit weten. Ze waren niet zo spraakzaam..
In de regen kwamen we aan in Hoi An en daar werden we aangesproken door een man die maar wat graag een praatje maakten. Hij wist wel een goed hotel, omdat we het alweer gehad hadden met die regen gingen we hier maar al te graag op in. Het hotel bleek prima te zijn, dus gelijk een kamer genomen.

De volgende twee dagen hebben we ons prima vermaakt in Hoi An. Het is een super gezellig stadje. Heel knus, met kleine schattige straatjes. Het staat dan ook niets voor niets op de werelderfgoedlijst. Gelukkig was het die twee dagen droog, zodat we het stadje goed konden bekijken. Het heeft zo een klein centrum, dat we de eerste dag alles met de benenwagen konden afleggen. Uiteraard hebben we de nodige 'hotspots' bezocht. Daar in Hoi An was de temperatuur al een stuk minder aangenaam dan in HCMC en we wisten dat het in het noorden alleen maar kouder zou worden. Omdat we niet echt iets warms bij hadden, besloten we dit te laten maken in Hoi An. Waren wij net even aan het goede adres! Hoi An staat namelijk bekend om zijn vele kleermakerswinkels. Op elke hoek van de straat (en daar tussen) is een winkel waar ze kleren maken. Yara heeft een trui laten aanpassen en ik een vest. Bovendien hebben we er ieder ons eigen tekst op laten zetten, zo blijft het een speciale herinnering! De volgende dag zou het klaar zijn. Voordat we de kleren konden ophalen, hebben we met een scooter rond gereden door de omgeving. We zijn langs rijstvelden, waterbuffels en kleine dorpjes gereden en uiteindelijk kwamen we terecht op het strand. In de zomer moet dit een echt paradijs zijn, maar met die gure wind, golfen en grauwe lucht was er weinig meer van over. 's Middags wat gegeten in Hoi An en daarna hebben we de kleren opgehaald. Het resultaat is goed gelukt en inmiddels wonen we in die kleren. Na twee hele leuke dagen Hoi An, hebben we het stadje achter ons gelaten en zijn we met de bus naar Hue gereden. Zo een 150 kilometer verderop.
Naast ons in de bus zat een tourguide, die bij de busmaatschappij hoorde. De beste man sprak werkelijk waar geen woord engels, maar wilde maar wat graag een praatje maken. Hij kreeg over zijn lippen dat hij ons erg funny vond, maar waarom? Geen idee. Blijkbaar vond hij ons inderdaad erg funny, want toen wij om iets moesten lachen, lachtte hij keihard mee. Al had hij geen flauw idee waar het over ging. Afijn hij was in ieder geval erg vrolijk!
Na een uur of vier rijden zijn we aangekomen in Hue en ook hier hadden we snel een hotel gevonden. Ons plan was om hier twee nachten te blijven en dan de bus naar Hanoi te pakken. Hier aangekomen bleek dat er alleen nachtbussen naar Hanoi gaan, dus waren we min of meer genoodzaakt om maar 1 nacht te blijven en dan de volgende dag de nachtbus te pakken. Gelukkig bleek dat we aan 1 dag meer dan voldoende hadden. Die dag dat we in Hue waren zijn we met twee riksja's op pad geweest (fietstaxi). We hebben ons laten vervoeren naar het oude gedeelte van Hue wat zwaar getroffen is in de oorlog met de Amerikanen. De twee chaufs waren erg met ons begaan. We werden in alle mogelijke houdingen neergezet en maar foto's maken. Na een kleine tour langs de Citadel, werden we weer afgeleverd en hebben we in een restaurantje gegeten en gewacht tot het tijd was om te gaan. De spullen bij elkaar gepakt en op naar de bus. Grote bus met zoveel mogelijk bedden er in. Om 18:00 zijn we weg gereden uit Hue om vervolgens 13 uur lang onderweg te zijn. Een hele nacht lang, waar de bus een lekke band hand en dit midden in de nacht werd gerepareerd, waar de buschaufs op de meest vreemde plekken stoppen om een sigaretje te roken, waar mijn lichaam de meest vreemde houdingen heeft aangenomen die ik maar kon bedenken en vooral een nacht lang geen slaap. Gelukkig is mijn Ipod op zo een moment de grote held en gaat de tijd eigenlijk nog best wel snel. Langzaam maar zeker werd het weer licht en reden we de hoofdstad binnen. We hadden gelukkig al een guesthouse op het oog dus we konden hier gelijk naar toe. Na een ontbijtje als een blok in slaap gevallen en vanmiddag hebben we wat in de stad rond gelopen, met 98476 lagen kleren aan. Want ik wil niet zo heel erg zeuren hoor, maar wat een kou!!

Morgen brengen we een bezoek aan de Halong Bay, wat heel erg mooi schijnt te zijn. Ik ben erg benieuwd! De volgende dag vliegen we terug naar Thailand.
Dat betekent dat ons Vietnam-avontuur er op zit en dat we nu officieel alle landen gehad hebben van ons lijstje deze drie maanden. Dat betekent dus ook dat onze einddatum schrikbarend dichtbij komt. Iets waar we op dit moment eigenlijk nog helemaal niet over na willen denken..
Doen we dus ook niet! Voorlopig genieten we volop van het hier zijn en dat zullen we de aankomende 18 dagen ook zeker blijven doen.

Vanuit Vietnam een laatste groet en..
tot volgende keer weer :)

Liefs,
Marije

PS voor diegene die mij tot op de dag van vandaag nog steeds volgen en op wat voor manier dan ook iets van zich laat horen. Hartstikke bedankt, super tof!!