Aan al het goede komt een eind, ook aan juf zijn

Nou nou daar is hij dan hoor! Weer een nieuw reisverslag.

Pak er een kopje koffie bij, iets lekkers.. misschien nog wat te drinken? Ik denk niet dat ik het kort kan houden..

Inmiddels zijn we aangekomen in Stellenbosch en staan we aan het begin van ons reisavontuur. Daarmee is ons vrijwilligerswerk afgesloten en kunnen we terug kijken op een ontzettend leuke periode. In dit verslag alles over ons vrijwilligerswerk en de avonturen die we beleefd hebben.

Mijn laatste verslag heb ik op een vrijdagmiddag geplaatst. We hadden toen net de eerste week achter de rug en zaten nog vol van alle eerste indrukken. Na het plaatsen van het verslag stond het eerste weekend voor de deur. Zaterdag gelijk een leuke activiteit op het programma. Bradley zou ons namelijk meenemen richting het schiereiland wat onder Kaapstad ligt. De route over dit schiereiland wordt ook wel de Peninsula Tour genoemd en onderweg heb je allerlei leuke stops. Met zijn vijfen in de auto gestapt (Ronja en Anna, de twee duitse vrijwilligers, gingen ook mee) en op weg gegaan. Onze eerste stop was in Simons Town, leuk en gezellig plaatsje om rond te kijken en wat over de markt te lopen. Bij Simons Town heb je ook het bekende Boulders Beach, de thuisbasis van de Afrikaanse pinguin. Ja, wij stonden ook even raar te kijken. Pinguins in Zuid-Afrika? Maar jawel! Op het strand leeft al jaren een grote kolonie. Dit moesten we uiteraard met eigen ogen zien en we zijn daar dan ook op het strand wezen kijken. Buitenom het feit dat die beestjes daar in het wild op het strand leven is het niet zo heel bijzonder, je staat op een houten vlonder en je kan ze dus vanaf een afstandje zien. We waren er dan ook alweer snel weg van.
Vervolgens zijn we steeds zuidelijker gereden tot we bij het natuurreservaat waren, waar het meest zuidwestelijke puntje van Afrika ligt. Oftewel: Kaap de Goede Hoop. We zijn met de auto het reservaat binnen gereden. Hier was verder niet zo heel veel te zien, maar wel een mooie route. Uiteindelijk kwamen we bij een ander beroemd punt aan, Cape Point. Op Cape Point staat een hele oude vuurtoren, we zijn het laatste stuk hiernaar toe wezen lopen en hadden hier een geweldig uitzicht over de oceaan en het schiereiland. Daarna zijn we naar Kaap de Goede Hoop gereden en hebben hier uiteraard de nodige foto's gemaakt.
Na ons bezoek aan deze bekende plekken zijn we terug naar het noorden gereden en zijn we richting Chapmans Peak gegaan. Dit is de naam van een berg, maar het gaat eigenlijk vooral om de route die hier naar toe gaat. Deze is super mooi en je hebt waanzinnige uitzichten. Op de berg even gestopt en in het zonnetje gezeten, die inmiddels bijna onderging. Daarna nog een korte stop in het plaatsje Houtbay. Maar omdat het al wat later was, was hier niet meer zoveel te beleven. Daarmee hebben we onze dagtrip geeindigd en zijn we terug naar huis gereden.

Die zondag zijn we naar strand gegaan, maar dit hebben we niet zo heel lang vol gehouden. Er stond ontzettend veel wind en je wordt dan ook non stop gezandstraald. Niet echt lekker om te liggen dus. We hebben dan ook op tijd de bus weer terug genomen naar Grassy Park.

En ja, dan is het eigenlijk zoals in Nederland. Het weekend zit er dan op en maandagochtend begint er weer een werkweek. Zoals ik in mijn vorige verslag al zei hebben we in eerste week eigenlijk vooral georienteerd. Wat rond gekeken in de verschillende klassen op zowel de creche als de school en aan de hand daarvan hebben we een keuze gemaakt hoe we de week wilden indelen. Op maandag en dinsdag zouden we op de school zijn en op woensdag, donderdag en vrijdag op de creche. Op de school zou ik gaan helpen in de klas van teacher Jacky, die de drie en vierjarige onder haar hoede heeft. Om vervolgens op de creche in de klas van teacher Michelle te zijn en zij heeft de 2 tot 3 jarige.De oudste dus. Al loopt het niet zo precies hoor, want ook in andere klassen zitten kinderen van die leeftijd. Dus het is niet helemaal duidelijk wanneer een kind in welke klas zit. Maar laten we het daar op houden.

Ik vind het heel lastig om nu te gaan omschrijven hoe ik alles heb meegemaakt en wat wat we allemaal hebben meegemaakt. Ik denk dat ik maar bij de school begin te vertellen. Hier waren we dus elke maandag en dinsdag te vinden. Ik vond het in het begin wel lastig om hier mijn plekje te vinden. De juf bij wie ik in de klas was vond ik best goed en naar mijn gevoel kon ze het ook goed alleen af. Hierdoor vond ik het wel lastig om mij zelf nuttig te maken. Gelukkig veranderde dit naarmate de tijd vorderde. Ik leerde de juf beter kennen, maar ook de kinderen hun namen en ook hun karaktertjes. Ook kende ik het programma steeds beter, waardoor ik beter op dingen in kon springen en wist wat er op welk tijd stip moest gebeuren. Het programma was, zoals ik in mijn vorige verslag vertelde, eigenlijk altijd hetzelfde. 's Ochtends kregen ze poriddge, daarna was het fruit en yoghurt tijd, lunchtijd, nap-time en daarna nog een boterham. Tussendoor waren ze vooral bezig met eventjes buitenspelen, tekenen of spelen met puzzels en blokken.
Waar ik in het begin teacher Jacky nog wel aardig vond, veranderde dit op een gegeven moment wel naarmate de weken vorderde. Er kwamen steeds meer kinderen in de klas (in het begin waren het er 17 en op het moment dat ik weg ging 23) en ik had het idee dat zij niet echt controle hier over had. Dit uitte ze door streng op te treden. Niet altijd even terecht, want in mijn ogen kan je niet van 3 a 4 jarige kinderen verwachten dat ze heel de dag hun mond houden en op hun stoeltje zitten. Als een dictator liep ze dan ook door de klas heen en af en toe schreeuwde ze daar bij op sloeg ze met haar hand hard op tafel. Ze riep daarbij: "Put your head on the table" of "Go stand with you hand on your heads". Dit was een veel gebruikte strafmethode. Probeer het maar eens om een tijd lang met je handen op je hoofd te gaan staan! En ja ook ik moest af en toe wel eens zuchten. Zaten ze net aan hun tafeltje, draaide je je even om en hoppa stonden ze weer aan de andere kant van het lokaal of sterker nog, je moest ze uit een andere klas plukken. Maar dan kijken ze je weer aan met hun schattige bruine onschuldige ogen, ja dan kan ik natuurlijk ook niet boos blijven. Dikwijls heb ik ook dubbel gelegen om hun uitspraken en gedragingen in de klas. Zo was er bijvoorbeeld Matthiew die naar de wc moest. "Teacher can I go popo?". Ja hoor dat kan! Die jongen dus naar het toilet om daar zijn grote boodschap te doen. Ik denk dat hij daar tot de conclusie kwam dat er geen toiletpapier was. Vervolgens komt meneer heel droog met zijn blote billen vol met.. naja je weet wel, de klas binnen lopen. Loopt naar het bureau, pakt daar eent tissue en loopt vervolgens rustig weer terug naar het toilet. De supervisor Claudine en ik stonden er op te kijken, nou we gingen stuk! Geweldig!
Buitenom de dagen dat we op school hebben doorgebracht, hebben we ook nog twee keer met de school een uitje gehad. Normaal gesproken zijn we altijd op vrijdag in de creche, maar omdat het eerste uitje op een vrijdag plaats vond zijn we die vrijdag op school geweest. Elke vrijdag komen de kinderen bij elkaar in 1 lokaal. Toch bijzonder om te zien, al die 100 kinderen bij elkaar en gefocust op de supervisor. Zij zingt dan met de kinderen en vervolgens bidden ze met zijn allen. Dit om toch een beetje het christelijke tintje op school mee te geven daar. Na dit gebeuren kwam de bus aan rijden. Yara en ik stonden wel even raar te kijken, want er was maar 1 bus? En dit terwijl er toch ruim 100 kinderen zaten. Gelukkig hadden ze daar wel een Zuid-Afrikaanse methode voor. Namelijk gewoon alles bij elkaar proppen! Op elke stoel meerdere kinderen plaatsen en ja zo krijg je iedereen er wel in, inclusief juffen! Toen iedereen gestapeld was op weg gegaan naar het Traffic Department. Zoals de naam al zegt had het alles te maken met het verkeer. Daar aangekomen weer een hele toer om de kinderen uit de bus ter krijgen, maar uiteindelijk zaten ze klas bij klas op een soort tribune wat uitzicht had op een verkeersplein. Hier vertelde twee mannen alles wat de kinderen moesten weten over het verkeerd. Bijvoorbeeld hoe je veilig moet oversteken en waar er veilige plaatsen zijn om te spelen. Ook werd de nadruk gelegd op het feit dat ze niet met vreemde mensen moesten mee gaan. Ik weet niet of de kinderen het allemaal hebben meegekregen, maar de bedoelingen waren goed! Daarna mochten ze met een soort stuurtje over het verkeersplein lopen om bewust te worden van stoppen bij verkeerslichten. Geen kind die hier op lette natuurlijk. Het was veel interessanter om rond te rennen over het plein met het stuurtje! Na een uurtje weer allemaal terug in de bus naar school.
De tweede activiteit was tevens onze laatste dag op de school. We zouden naar het zwembad gaan! Super leuke afsluiting dus. Voordat we hier naar toe gingen verzamelde alle kinderen gewoon in hun eigen klas. Hier hebben we hun zwempakjes en broekjes aan gedaan, zodat dat in het zwembad niet meer hoefde. Dat was nog een heel karwei om alles uit te zoeken. Je ziet hier ook gelijk welke kinderen het beter hebben dan andere. Sommige hadden niet eens zwemspullen bij.. Vervolgens weer met zijn allen in 1 bus naar het zwembad! We beginnen er aan te wennen. Al liedjes zingend kwamen we aan. Bij het zwembad hadden we een heel veld tot onze beschikking met een zwembadje erbij. Deze was helemaal niet diep, zodat alle kinderen er gewoon in konden spelen. Eerst even wat fruit gegeten en daarna kon het festijn beginnen! In 1 grote stormloop het zwembad in. In het begin vond Juf Marije het nog wel wat koud, maar hier kwam snel verandering in. Het duurde natuurlijk niet lang voordat die kleine draakjes het nat spetteren van de juf hadden ontdekt! Ik was niet de enige die het koud had trouwens. Zo ook Malachi. Malachi is het kleinste jongetje van de klas, maar dat weet hij niet. Hij denkt dat hij de grootste en stoerste man van de school is en hij zou dan ook wel eens even het zwembad in springen. Dat deed hij inderdaad, maar meneer was er al snel weg van. Ik vroeg hem waarom hij niet wilde zwemmen, waarop hij antwoorde: "No meennn, it's cold menn!!" Hilarisch! In het zwembad natuurlijk 1 grote kluwe kinderen om je heen, die allemaal met je willen zwemmen en ravotten. Heerlijke middag gehad dus. Tussendoor ook de grote lading snoep, chips en koek op gegeten die de kinderen in grote getalen hadden meegenomen. Ik geloof dat we er wel drie weken mee konden doen! Om half twee was het tijd om iedereen weer aan te kleden. Ook dit was nog een heel gedoe, want zie maar eens de juiste kledingstukken bij de juiste kinderenweer te vinden. Uiteindelijk toch gelukt en om twee uur zat iedereen weer in de bus. Moe maar voldaan! En ja terug op school brak dan toch echt het afscheid aan. Eerst het afscheid van de juffen die gelukkig naarmate de weken vorderde, het steeds meer gingen waarderen wat wij deden voor hun. Facebook gegevens uitgewisseld en daarna de kinderen. Nog een laatste groepsknuffel, aai over de bol en een laatste kus en dan weg lopen. Ik zal ze enorm missen, al die lieve kleine mensjes!

De creche is weer een heel ander verhaal. Hier waren we dus op woensdag, donderdag en vrijdagochtend en ook hier volgde we eigenlijk altijd wel het programma zoals mijn eerste verslag. Porridge eten, fruit en yoghurt eten, slapen, daarna lunch. Tussendoor spelen de kinderen vooral met de blokken of gaan ze even buiten spelen. Nou ja buiten spelen. Dat was in een garage, waar ze de beschikking hadden over plastic fietsjes waar ze op rond konden scheuren. In de creche ben je niet echt begeleidend met de kinderen bezig zoals op de school. Hier ben je ze meer aan het verzorgen. Als je niet bezig bent met de kinderen naar het toilet te brengen of te verschonen, dan ben je wel bezig met het geven van eten. Sommige kinderen willen wel zelf eten, maar het eindresultaat is altijd dat ze helemaal onder de porridge, yoghurt of spaghetti zitten. Lekker hoor! Ook is er altijd wel eentje die aan het huilen is en die vervolgens dan weer getroost moet worden. Het is natuurlijk ook een enorme ramp als je met een blokje aan het spelen bent en dat wordt vervolgens afgekapt door je klasgenootje. Of je valt van je stoeltje en je besluit dat dit eigenlijk best pijn doet. Gelukkig vind ik het totaal niet erg om zo een kleintje te troosten als ze met enorme krokodillentranten naar je toe komen lopen. Ook in de creche werd het steeds leuker naarmate je de kinderen beter leerde kennen. Zo was er bijvoorbeeld Alex. Hij is een prematuur baby'tje en heeft hier wel wat gevolgen aan over gehouden. Wat dat precies is daar kunnen ze nog niet hun vinger op leggen, maar dat hij anders is dan de rest dat is duidelijk. In het begin huilde hij enorm veel, maar naarmate de weken verstreken werd hij steeds vrolijker. In de laatste week liep hij zelfs het grootste gedeelte van de dag met een lach op zijn gezicht. Ik had een behoorlijk zwak voor dit ventje. Hij kon dan wel niet praten, maar je kon goed aan hem zien wanneer hij het naar zijn zin had of niet.
Ik kon goed merken dat ik na het werk op de creche vermoeider was dan na het werken op de school. Hoe lief ze ook zijn, ze vragen behoorlijk wat energie van je. Je bent constant met ze bezig en je kan ze geen minuut uit het oog verliezen. Moe waren we vooral na een dinsdag. Normaal gesproken zouden we op dinsdag op de school aanwezig zijn, maar toen we wilden vertrekken vroeg Myrtle (de directrice) of we alsjeblieft op de creche konden blijven. Er was namelijk een personeelstekort. De 1 was ziek en de andere waren naar school toe. Uh.. oke!! Zo was het dus dat we met 1 juf waren, die de babyklas op zich nam. 1 invaller en een assistente die niet helemaal 100% was. Yara en ik moesten met die invaller en die assistente de twee andere klasjes op ons nemen. Nou aan die invaller en assistente hadden we niet zo heel veel, dus het kwam er op neer dat wij voornamelijk bezig waren met alles wat gedaan moest worden. Wat een dag!! Kei hard gewerkt! Dachten dat we alles hadden gehad, gingen de andere drie ook nog eens samen pauze hadden waardoor wij er alleen voor stonden. Och och och. Zware dag gehad, maar wel een hele leuke ervaring!
Ook hier komen op vrijdagochtend alle klasjes samen om te zingen en te bidden. Heerlijk om te zien al die kinderen bij elkaar. Als Uncle David (de klusjesman) er is dan bid hij voor de creche. Een tien minuten durend lang gebed, waar ik weinig van snap. Er kwam geen einde aan joh. Naar mate er meer liedjes gezongen worden, hoe wilder de kinderen worden. Ze dansen en springen in het rond en vallen daarbij over elkaar heen. Niet alleen de kinderen springen hyper door de klas heen. Ook teacher Julie (van de baby's) doet daar vrolijk aan mee. Ze schreeuwt en springt vrolijk door het lokaal heen. Wat een figuur! Hilarisch!
Na schooltijd zijn we twee keer mee gegaan met het transport. Er zijn veel kinderen van zowel de school als de creche die na schooltijd naar huis worden gebracht.Hier hebben ze een speciale juf voor die hele dagen door met het schoolbusje heen en weer rijd. We vonden het leuk om een keer mee te gaan, zodat we konden zien waar de kinderen woonden. De eerste dag zijn we met twee liften mee gegaan. De eerste was een kleine lift waarbij we ongeveer 10 kinderen thuis brachten en de tweede lift bestond uit 30 kinderen die thuis gebracht moesten worden. Geen idee hoe, maar na een hoop schuiven proppen en stapelen zaten alle 30 kinderen inclusief wij in het minibusje. Behoorlijk interessant en indrukwekkend om te zien waar de kinderen vandaan kwamen. Veel kinderen woonden in rustige buurten in een, in mijn ogen, goed huis. Maar er waren ook kinderen die het duidelijk minder hadden. Het waren niet zozeer townships, maar het was duidelijk dat we hier te maken hadden met de achterbuurten van Kaapstad. Buurten waar alcohol, drugs en geweld aan de orde van de dag zijn. Schrijnend om te zien als je hier kinderen naar huis moet brengen. Vooral als het kinderen zijn uit je 'eigen klas' die je inmiddels kent. Dat is dan toch wel even slikken. De andere dag dat we zijn mee gegaan heeft Myrtle (die die dag het busje reed) ons ook mee genomen naar een andere wijk, wat duidelijk nog minder was dan dat wat we al gezien hadden. Ook hebben we hier een creche bezocht. Dat was wel even iets anders dan de creche waar wij werkte. Heel veel kinderen in een veel te kleine ruimte.. Zo kan het er dus blijkbaar ook aan toe gaan. Paar foto's gemaakt in de wijk en op die creche, maar daar voel ik me dan toch altijd wel raar bij. Ook hier kwam het afscheid steeds dichterbij en zo brak dan ook de laatste dag op de creche aan. Afscheid genomen van teacher Michelle, schat van een mens en ik heb met heel veel plezier samen met haar in de klas gewerkt. Ook natuurlijk van de andere juffen afscheid genomen en weer dat moeilijke moment, die kinderen! Alleen deze zijn nog zo klein, ik weet niet of ze uberhaupt beseffen dat ik weg ben. Maar ook deze liefjes ga ik ontzettend missen, al het geknuffel en gespeel met ze! Ook op de creche heb ik met enorm veel plezier gewerkt en kijk er met een heel goed gevoel op terug.

Natuurlijk hebben we niet alleen gewerkt in die vier weken. Tussendoor hebben we genoten van onze vrije weekenden en deze tijd gebruikt om uit te rusten en om meer van Kaapstad en de omgeving te zien. Het allereerste weekend heb ik hier boven al uitgebreid verteld. Het tweede weekend vonden we het tijd worden voor een geheel weekend Kaapstad en naar onze mening konden we dit niet beter doen dan in ons vertrouwde kabouterhuisje in Bantry Bay. Met de minibus naar het station gegaan, daar de grote bus naar Kaapstad gepakt om vervolgens weer in een minibusje naar de goede wijk te gaan. Bantry Bay Guesthouse, daar waren we weer! Helaas konden we niet meer in ons kabouterhuisje, maar we kregen de reuzenkamer tot onze beschikking! Heerlijke kamer! Zaterdag was het super lekker weer dus zijn we naar strand gegaan. Lekker gelegen en aan het eind van de middag weer terug gegaan. 's Avonds was er nog een verrassing voor me, dit had ik nog tegoed van me verjaardag! Yara had een Thaise Massage voor me in petto. Naar een echt salonnetje gegaan en genoten van een heerlijke massage. Super! Daarna wel even nodig gehad om bij te komen, want het ging er niet zachtjes aan toe! Daarna nog wat gedronken in de stad. Zondag stond er te veel wind om naar strand te gaan, dus zijn we naar Camps Bay gegaan en hebben we hier wat rond gelopen en terrasje gepakt. Zondag zoals een zondag hoort te zijn dus! Niet al te laat de bus weer terug genomen naar Grassy Park. Hier werden we opgehaald door Mac (onze 'vader') en die nam ons mee naar de familie. Elke zondag komt de familie samen met een enorme lading aan lekkers! Leuk om een keer mee te gaan en de familie te leren kennen. Zo hebben we ook een kijkje kunnen nemen in het Zuid-Afrikaanse leven.
Het weekend daarna was het regenachtig en bewolkt. Niet echt gunstig weer dus. We besloten om zaterdag een middagje naar Kaapstad te gaan. We wilden daar verder niet blijven slapen. We blijven natuurlijk backpackers er moeten wel op de kleintjes letten! Gelukkig is de bus heen en weer naar Kaapstad erg goedkoop. In de stad wat rond gelopen en wat gegeten en gedronken. Op de tijd de bus weer terug genomen, voor het donker werd. Die zondag zijn we naar Muizenberg gegaan. Hier waren we nog niet geweest en dit wilden we nog wel graag zien. Muizenberg is een echt surfersparadise en dit was goed te zien toen we aankwamen. Overal waren er surfers in het water bezig of liepen ze te paraderen met hun bord over het strand. Ik heb mijn vrouwenogen goed de kost kunnen geven hehe ;). Ook hier wat rond gelopen en we zijn daar nog naar de markt gegaan. Leuk en gezellig plaatsje! Vervolgens weer met de trein naar huis gegaan. Toen we op het station zaten te wachten, kwam er op een gegeven moment een groep jongens het perron op gelopen. Gelijk vertrouwde we het niet en namen de nodige maatregelen in acht. Tas goed beschermen en toen de trein arriveerde zijn bij een andere groep gaan zitten. Klopje op onze schouder voor onze handelingen! Niets gebeurd uiteraard.. Ook die zondag nog bij de familie wat gegeten en gedronken.

Behalve weekend gehouden en gewerkt hebben we natuurlijk ook in een gastgezin gezeten. Je zou het bijna vergeten! Ook hier hadden we onze dagelijkse dingetjes die elke keer weer terug kwamen. Als we thuis kwamen van het werk namen we meestal wat te eten en te drinken. Daarna zaten we meestal boven, waar we op bed wat lagen te rusten of gewoon lagen te kletsen. Tussendoor werd er nog gedoucht. Zoals ik in mijn eerste verslag vertelde werd er aan het gezamenlijk eten niet veel aandacht besteed. Ook in de weken die volgde kookte Stelle het eten (als ze al kookte, want meestal had ze hier geen zin in en verscheen er wat makkelijks op tafel). Vervolgens zette ze dit op het aanrecht en kon je pakken wanneer je honger had. In het begin vond ik dit wel raar, omdat we niet echt gezamenlijk momenten met het gezin hadden. Later vond ik het eigenlijk wel lekker. 's Avonds waren we erg moe en zo hoefde je niet verplicht aan tafel hele gesprekken te voeren. Elk nadeel heeft zijn voordeel :) De meeste tijd zaten Stella en Mac op hun kamer en wij ook. Zo hadden we dus niet echt veel contact met het gezin. Wel hebben ze ons twee keer meegenomen. De eerste keer heeft Mac ons de hele buurt Grassy Park laten zien, ook de mindere wijken die je ook hier weer terug kan vinden. Hij vertelt heel veel over de omgeving en alles wat hij zelf heeft beleefd. Leuk om te horen! De tweede keer zijn we met Stella en Mac een stukje de bergen in gereden. Vanaf hier hadden we een heel mooi uitzicht over Grassy Park en alles wat er om heen lag. We zijn daarna door gereden naar een winefarm en hebben hier wat rond gelopen.
En ja, dan heb je nog de twee duitse meisjes die ook in het huis leefde. In het begin leek het allemaal nog leuk en aardig maar naarmate er meer tijd verstreek, des te meer gingen we ons irriteren aan hun. Ik weet niet eens wat ze precies verkeerd deden, maar het was gewoon scheit irritant. Egoistisch waren ze ook vooral! Laat ik er maar niet te veel woorden aan vuil maken. Ze zullen in ieder geval niet mijn vriendinnen worden!
In die vier weken was er ook nog een bijzondere dag. Woensdag 30 januari was ik namelijk jarig. Het feest begon 's ochtends om 6 uur al toen ik wakker werd gezongen. 's Middags na het werk hebben we taart gehaald in de supermarkt en toen ik terug kwam was de familie een echte Zuid-Afrikaanse braai aan het voorbereiden. Wat een verrassing. Eten in overvloed. Tel daar de taart met kaarsjes nog bij op en al de verjaardagsliedjes en de versierde keuken! Ik voelde me helemaal jarig die dag! Dat kwam helemaal door Yara die haar uiterste best heeft gedaan om er een onvergetelijke dag van te maken. Als ik haar niet had gehad was het denk ik maar een stille dag geweest.....
Na afscheid genomen te hebben op de school en de creche brak ook hier het moment aan. Zaterdagochtend vroeg zouden we al met de bus mee gaan naar onze volgende bestemming, we zouden dus van vrijdag op zaterdag in Kaapstad slapen. Dat betekende dat we vrijdagmiddag afscheid moesten nemen van Stella, Mac, Andrea en Maureen (de zus van Mac). Toch gek om hier naar vier weken weg te gaan! Het was zo gewoon geworden om daar te wonen! Samen met Bradley, Anna en Ronja zijn we daarna naar Kaapstad gereden. 's Avonds zijn we naar een Afrikaanse dans voorstelling gegaan. Dit had ik als cadeautje van hun voor mijn verjaardag gekregen. Hele leuke show! Daarna hebben we nog met zijn vijfen een hapje gegeten en ook van hun afscheid genomen. Wat een dagen!
In ons hostel geslapen en zaterdagochtend vroeg hebben we de BazBus genomen naar Stellenbosch, waar we nu dus zijn. Maar daarover in een volgend verslag meer!

Nu we hier zijn aangekomen betekent het dus dat onze vrijwilligerswerkperiode definitief is afgerond. Jeetje wat is de tijd snel gegaan. Die maand is voorbij gevlogen!! Ondanks dat ik iedereen ontzettend ga missen daar en er met heel veel plezier op terug kijk ben ik ook helemaal klaar voor weer een nieuw avontuur. Ik heb echt weer zin om verder te reizen en om nog veel meer van Zuid-Afrika te gaan zien!
Ook hebben we nu dus Kaapstad achter ons gelaten, toch een stad waar we 5,5 week hebben doorgebracht en niet meer terug zullen komen. Ook weer gek!

Wat ik nu ook achter me ga laten is dit verslag. Het heeft behoorlijk wat bloed zweet en tranen gekocht. Namelijk exact twee uur geleden zette ik deze zin ook op papier en HOP alles was weg. Kon ik het overnieuw doen..
Denk dat jullie er ook aardig klaar mee zijn, aangezien ik het niet echt kort heb kunnen houden! Sorry daarvoor :)

Tot een volgende keer weer!

Veel liefs,
Marije

Ps.. inmiddels staan er ook foto's op facebook, voor de geinteresseerde :)