Zuid-Afrika & India.. Een wereld van verschil

Hoii allemaal!

We zijn nu een week in India en ontzettend veel indrukken op gedaan. Tijd dus voor een eerste verslag vanuit dit bijzondere land. Alleen het feit al hoe ik hier in het "internetcafe" zit. Een klein winkeltje waar ze wat drinken en chips verkopen en ergens op een tafeltje staat dan een computer, waar je gebruik van mag maken. Zie daar.. een internetcafe! Een hoop frustraties natuurlijk, internet wat wegvalt computers die vastlopen afijn afijn.
Maar goed dat is allemaal India en mijn laatste verslag ben ik geeindigd in Port Elizabeth. We gaan dus nog even terug naar dat moment.

Toen we net ons verslag hadden geplaatst was het haasten terug naar ons hostel in Port Elizabeth. Niet veel later vertrok namelijk onze vlucht naar Johannesburg. Klinkt gek, maar heerlijk om weer op een vliegveld te lopen. Na ruim anderhalf uur vliegen waren we dan in Johannesburg. Toch een beetje op ons hoede, want de verhalen die we over deze stad hadden gehoord waren niet al te best. Vooral niet op het gebied van veiligheid. Gelukkig hadden we al een hostel geregeld, dus daar hoefden we in die grote stad niet naar te zoeken. Daar aangekomen stonden we wel een beetje raar te kijken. Een heel ander hostel dan we tot nu toe in Zuid-Afrika gezien hadden. Totaal geen gezelligheid en het had niet echt bepaald uitstraling. Al snel kwamen we er achter waarom. Het was een echt mannenhuis! Het werd gerund door een alleenstaande man en ook de gasten in het hostel waren allemaal mannen of jongens. De kamer was prima, dus ook hier zouden we ons wel weer vermaken. Al snel kwamen we in contact met het mannelijke gezelschap wat er op dat moment was. Drie Indiers, drie Zuid-Afrikanen en een Nederlander. We zaten gezellig wat te praten en spontaan besloten we om maar weer eens op stap te gaan! We hadden het ritme immers al te pakken. Gezellig wat gedronken in een cocktailbar, waar we overduidelijk de enige blanke waren. Nog een drankje en een dansje gedaan en de avond was alweer voorbij. Inmiddels had ik ook de eerste liefdesverklaring van een Indier te pakken, dat beloofd nog wat voor straks! De beste man had tranen in zijn ogen toen ik hem duidelijk maakte dat het tussen ons toch echt niet ging werken..
De volgende dag was het zondag en we hebben het ook echt zondag gelaten. Werkelijk waar niets uitgevoerd op wat boodschappen en een tourtje regelen na. De Indiers waren (godzijdank) vertrokken naar andere oorden en zo bleven wij over met de drie Zuid-Afrikanen, Ash, Andy en sorry van die derde weet ik nog steeds zijn naam niet. De Nederlander hebben we maar een beetje links laten liggen. Gekke oude man die al anderhalf jaar in het hostel vast geroest zat. Zondagavond lekker gekookt en met zijn allen op de bank beland voor een goed avondje film!

In Johannesburg hadden we 1 ding wat we echt heel graag wilden zien en dat was Soweto. Het grootste township van Afrika. We werden opgehaald door een aardige man die ons een paar uur mee genomen heeft. Hij wist heel veel te vertellen en dat maakte de tour erg leuk en interessant. Op dit moment wonen er in Soweto ongeveer 3,5 miljoen mensen. Eigenlijk is het dus een stad op zich zelf geworden en heeft het niet meer zoveel met Johannesburg te maken. Gek genoeg wonen er in Soweto relatief gezien de meeste miljonairs van Zuid-Afrika op een kluitje bij elkaar. Hoe groot kan het contrast zijn! Na wat rondjes door verschillende delen te hebben gereden zijn we gestopt bij een klein winkeltje. Dit was van een echte medicijnenman. Zijn dochter stond op dat moment de natuurlijke producten te verkopen. Werkelijk waar overal hadden ze wel wat voor. Van gebroken benen tot gebroken harten. Medicijnen om je baby stil te krijgen, of voor betere prestaties in bed.
Daarna zijn we gestopt bij twee enorme torens. Deze herkende ik gelijk van het programma "Wie is de Mol". De eerste aflevering waar ze gingen bungeejumpen.. Echt maf om er dan opeens zelf onder te staan! Ook mochten we binnen kijken bij een familie die in een echt 'krotje' woont. Zo een huisje wat bestaat uit wat golfplaten en andere materialen, om er maar enigzins iets van te maken. We mochten hier proeven van het Jo'burg bier, wat een gekke yoghurt smaak heeft. Bizar om te zien hoe deze mensen wonen. Twee ouders en zes kinderen en dat in een huisje zo groot als mijn slaapkamer. Ongelovelijk... Toch waren we ontzettend welkom en vertelden ze maar wat graag over hun leven. Deze mensen hebben verder helemaal niets. De kinderen slapen met zijn zessen in een twee persoonsbed en de ouders slapen met samen in een eenpersoonsbed. Naar het toilet gebeurd buiten en van elektriciteit of stromend water heeft geen mens ooit gehoord. Gek genoeg zijn er in Soweto helemaal niet meer veel van dit soort 'huisjes'. Ik had verwacht dat we een enorm gebied met krottenwijken aan zouden treffen, maar dat was niet het geval! De regering is druk bezig om dit gebied te vernieuwen. Krottenhuizen verdwijnen en daar voor in de plaats komen nieuwe stenen kleine huizen. Voor sommige huizen moeten de mensen een kleine bijdragen betalen, in andere huizen mogen ze zo in. Een gift van de overheid. Ook hebben we het meer toeristische gedeelte van Soweto bekeken. Hier vind je bijvoorbeeld het huis waar Nelson Mandela in heeft gewoond en is er een monument voor duizenden studenten die zijn omgekomen tijdens een opstand. Uiteraard is er ook het Apartheid Museum, maar daar zijn we niet geweest.
Na een zeer interessante tour heeft de gids ons afgezet bij een winkelcentrum. Het was tijd om wat spullen in te slaan voor onze trip naar India. Allerlei toiletspullen gekocht, geen idee of dat daar namelijk te vinden is!

Dinsdag 12 maart was onze laatste dag in Johannesburg en dus ook Zuid-Afrika. Ons hostel lag niet in het centrum van Johannesburg, maar in een buitenwijk Melville genaamd. Wat overigens een ontzettend leuke en gezellige buurt is. Toch wilden we nog graag het echte Johannesburg zien. We besloten dan ook om op de laatste dag een stadstour te doen. Probleem was alleen dat we nog wel van Melville naar het centrum moesten komen. We hadden niet echt zin om een taxi te nemen, omdat je jezelf helemaal kapot betaalt aan die dingen. Dan maar een mini-busje zoals we dat ook in Kaapstad deden. Alleen sja, we zijn wel in Johannesburg wat een stuk groter is. Probeer maar eens het goede busje te vinden. Op het moment dat je denkt dat je het goede busje hebt gevonden doet probleem twee zich voor. Geen mens spreekt Engels. Met een hoop gebaren en wijzen op de plattegrond hebben we dan toch uitgevogeld dat dit het goede busje naar het centrum was. Ook in het centrum nog even een speurtocht naar de goede plek, maar toch gevonden! Net zoals in Kaapstad (en vele andere steden wereldwijd) rijdt er een city-tour-bus door de stad. Een hop on hop off bus die een hele ronde door de stad rijdt. Je kan er op en af springen wanneer en waar je wilt. We hadden niet echt veel tijd om bij elk punt uit te stappen, dus besloten we om gewoon te blijven zitten en ons rond te laten rijden door de hele stad. Toch al met al een route van twee uur. In de bus kan je oordopjes in doen, waardoor je informatie krijgt over alles wat je om je heen ziet. Super interessant, want zonder die informatie snap je niet zo veel van wat je ziet. Johannesburg had niet veel nodig om mijn mening over deze stad bij te stellen. Wat een leuke stad!! Er is ontzettend veel te doen en te beleven en in tegenstelling tot Kaapstad, toont het allemaal niet zo westers. Begrijp me niet verkeerd. Kaapstad is een geweldig mooie stad, maar Johannesburg heeft toch wel mijn voorkeur. Je hebt meer het gevoel dat je je ergens in het buitenland begeeft en Kaapstad is al met al toch wel erg Europeaans. Natuurlijk heeft Johannesburg nog zijn gevaarlijke kant en zullen er zeker wijken zijn waar je niet zomaar moet gaan rondlopen. Je moet het ook niet gaan opzoeken.. Maar op de plaatsen waar wij waren heb ik me niet onveilig gevoeld, ook waren de mensen erg aardig. Jammer, dat zo een stad zo een slechte naam heeft. Of zou die slechte naam vooral bij de mensen liggen die er nog niet zijn geweest? Afijn, in die twee uur tijd veel gezien en geleerd over de stad! Daarna je snapt het al wel, weer een hele speurtocht naar het goede busje terug naar Melville. Er staat natuurlijk geen '133 naar Middelburg station' op de voorkant, dat mag voorzich spreken.
Na terugkomst in ons hostel brak de laatste avond in Jo'burg aan. De tijd dat we in het hostel waren hebben we ontzettend veel lol gehad met Ash en Andy. We besloten dan ook om op deze laatste avond met zijn vieren uit eten te gaan. Daarna geprobeerd om vroeg te gaan slapen, aangezien om 04:30 ons wekkertje afliep. In alle vroegte ons klaargemaakt en de tas ingepakt. Om 05:30 stond Chico voor de deur, dit was de man van onze Soweto-tour en hij wilde ons voor een leuk prijsje naar het vliegveld brengen. Afscheid genomen van Ash en Andy en terwijl het buiten langzaam licht werd, kwamen we aan op Johannesburg Airport.

Na de nodige formaliteiten (kwam ik toch bijna het land niet uit, omdat volgens hun de einddatum van het visum niet klopte) een ontbijtje naar binnen gewerkt en ons gereed gemaakt voor de 8 uur durende vlucht naar Abu Dhabi. Mensen wat een vliegtuig! Ik dacht altijd dat er nooit zoveel verschil in vliegtuigen was, maar deze sprong er duidelijk bovenuit. Wat een service, wat een lekkere stoelen en een compleet entertainment set voor me. Die 8 uur waren dan ook geen probleem. In Abu Dhabi de volgende gate opgezocht en daar twee uur gewacht op ons vliegtuig naar Delhi! Ja nu ging het toch echt gebeuren, onze India avontuur zou beginnen! Waar de vorige 8 uur comfortabel waren, waren deze drie uur dat totaal niet. Ontzettend veel turbulentie en het vliegtuig bleef maar tekeer gaan. De stewardessen besloten hun service maar te stoppen en ik bad stilletjes in mijzelf dat we snel zouden gaan landen. Dat deden we gelukkig ook, maar zelfs dat ging niet zonder slag of stoot. Al schommelend op en neer gaand kwamen daalden we neer, de landingsbaan was duidelijk in zicht en vlak voor we (scheef) terechtkwamen een grote doorstart de lucht in. Yara en ik keken elkaar maar eens aan en een kleine vloek floepte uit mijn mond. Ook de overige blanke in het vliegtuig pakte elkaars hand maar eens vast, terwijl de Indiers een stuk rustiger waren. Gelukkig bleek dat er te veel wind stond en we daardoor op het laatste moment moesten uitwijken naar een andere landingsbaan. Alsnog veilig geland dus. Logisch, anders zat ik hier niet te typen.
De visumcontrole op het vliegveld mocht weer machtig lang duren, terwijl we helemaal kapot waren. Het was dan ook 04;00 uur in de ochtend. Eindelijk er door heen en gelukkig stond er iemand van ons hotel op ons te wachten die ons naar de plaats van bestemming bracht. Taxi in de nacht nemen, wordt zeer sterk afgeraden. Juist..
Doodmoe op ons bed beland en toen we de volgende middag wakker werden werd het tijd om Delhi maar eens te gaan verkennen. Ook moesten we nog het 1 en ander uitzoeken hoe we van plaats naar plaats zouden gaan.
Toen we de deur van het hotel uitstapte kwamen we midden in het dagelijks leven van Delhi terecht. Hoppaaa hallo drukte, chaos, viezigheid, mensen, lawaai en stank. Welkom in Delhi! Op het eerste gezicht weet je gewoon even niet waar je moet kijken. Op elke vierkante meter gebeurd er wel wat. Je hebt ook niet te veel tijd om om je heen te kijken, dan klinkt er alweer het wilde getoeter van een auto, tuktuk of scooter die langs je wilt.

In eerste instantie wat doelloos door de nauwe straatjes gelopen toen we werden aangesproken door een aardige Indische man. Hij was erg beleefd en na even met hem gepraat te hebben nodigde hij ons uit om het gesprek verder te zetten onder het genot van een Indisch bakje thee (wat overigens goed te drinken is!) Waarom niet, we hadden nog een hoop over dit land te leren en dat kan natuurlijk niet beter dan van een local zelf. Hij vertelde dat hij normaal gesproken in Australie woont, maar voor familiebezoek nu in Delhi was. We vertelden hem dat we op zoek waren naar het enige officiele Toeristenbureau in Delhi wat geregistreerd staat bij de overheid. Alle andere toeristenbureautjes (en dat zijn er veel..) zijn oplichters en het enige wat ze willen is geld. Hij zei hiermee bekend te zijn en heel goed wist dat we inderdaad niet naar dat soort bureautjes moesten gaan. Hij wilde ons wel mee nemen naar dat bureau, zodat we niet alleen door die stad hoefden te zwerven. Goed geregeld! Daar aangekomen werden we weer uitermate vriendelijk ontvangen door 1 van de medewerkers. We vertelden dat we graag wilden weten hoe we onze tour door India het beste konden aanpakken. Met name de provincie Rajasthan maakte we ons wat zorgen over. Van het 1 op het andere moment had hij een hele route voor ons uitgestippeld en bedacht hoe we dit het beste konden aanpakken, namelijk met een prive chauffeur. We waren al bekend met dit fenomeen en hadden hier al meerdere mensen over gehoord. Als dit inderdaad de beste oplossing is, dan zouden we wel moeten. Op een gegeven moment kwam meneer met de prijs voor het totaalplaatje en daar schrokken we wel van. Wat een bedrag! Op een gegeven moment werd het een beetje vervelend, hij bleef maar pushen en praten en stimuleren en ik weet niet hoe het kwam, maar op een gegeven moment hadden we toegezegd. Na een flink percentage van het totaal bedrag betaald te hebben, zijn we terug naar het hotel gegaan om morgen terug te komen. Bij het bureau binnen hadden we al niet zo een heel goed gevoel, maar eenmaal terug op de kamer viel opeens alles op zijn plaats. We waren waarschijnlijk opgelicht!
De man die ons zo vriendelijk aansprak en meenam naar het bureau, het adres klopte niet, de man was te vriendelijk, pushte ons te veel en zo konden we nog vele dingen opnoemen die opeens niet bleken te kloppen. We voelden ons zo stom, dom en naief. Hoe had dit ons kunnen gebeuren?? Het was al laat en we zagen het even niet meer zitten. Onze ouders maar ingelicht in de hoop dat hun iets voor ons konden betekenen. Die nacht konden we niet veel meer doen en we besloten dan ook om de volgende ochtend als eerste aan de deur te staan bij het echte! bureau. Het nep bureautje waar we waren geweest, heeft gewoon dezelfde naam aangenomen. Wat een toestanden. Na een nacht met heel weinig slaap stonden we om 09:00 op de stoep. Gelukkig werden we geholpen door een aardige vrouw die verstand van zaken had. Uiteraard 287x bekeken of we nu wel op het goede adres waren. wantrouwend als we waren geworden., De vrouw herkende het probleem en kon ons verzekeren dat we het geld terug zouden krijgen. Wat een opluchting! De man van het bureau zou er aan komen. Dit vonden we wel spannend, weet ik veel tot wat die mensen in staat zijn? Gelukkig zaten we veilig binnen bij die vrouw. De man kwam inderdaad en toen begon een lange discussie over het geld. De vrouw was geweldig en nam het heel goed voor ons op. We konden niet veel verstaan van het Indisch, maar we hadden wel door dat het een vrouw met aanzien was. De man deed erg onderdanig en gaf geen grote mond. Wel weigerde hij het geld terug te geven, omdat er we nou eenmaal voor getekend hadden. Na een hele poos praten begon ze uiteindelijk te dreigen met politie en nederlandse ambassade. Daar was hij wel van onder de indruk en hij is dan ook weg gegaan om het geld te gaan halen. Na anderhalf uur gewacht te hebben (wat ik er graag voor over had) kwam hij aan met een enorme stapel geld. Het was niet het gehele bedrag, omdat er nog best wat bankcharges gerekend was. Maar het kon ons weinig schelen. We hebben zeker 95% terug gekregen en dat was meer dan we ooit hadden durven hopen! We moesten nog een heel formulier opstellen van die man en dat ondertekenen, maar toen waren we er eindelijk vanaf! Wel adviseerde de vrouw om nog even binnen te blijven, je weet maar nooit wie er buiten op je staat te wachten. Jongens jongens... wat een toestand! Vervolgens heeft ze ons een ander bureau aangeraden, wat wel bekend staat. Dit zijn geen 'fake people and bad people' zoals zij het omschreef. Dit was een klein stukje lopen en we konden er zo naar toe. Hier een goed gesprek gehad met de eigenaar en we voelden ons hier een stuk beter. Hij heeft ons dezelfde dingen aangeboden (want ja we moesten nog steeds vervoer hebben), maar voor een veel betere prijs wat voldoet aan de Indische maatstaven. Hier voelden we ons goed bij en na veel navraag en informatie besloten we dit dan ook te doen. Gelukkig alles was geregeld. Het enige probleem wat we nu nog moesten oplossen was ons hotel. De vrouw van het bureau had ons geadviseerd om een ander hotel te nemen. Aangezien de mensen van het oplichtingsbureau wisten in welk hotel en in welke buurt we zaten. Voor onze veiligheid konden we beter naar een andere gaan. Zo gezegd zo gedaan. 's Avonds uitgeput in slaap gevallen.

De volgende dag stond onze chauffeur Bably voor ons klaar. Dit is de man die ons twee weken door de provincie Rajasthan gaat meenemen. Daarna zijn we weer op ons zelf aangewezen. Deze dag nam Bably ons mee op tour door Delhi. Door alle toestanden hadden we nog niets van deze stad gezien. We hebben zowel Old als New Delhi gezien en alle belangrijke bezienswaardigheden die hier bij horen. Meer dan ooit werd ons duidelijk wat voor stad dit nu eigenlijk is. Een hele dag door zie je allerlei tafarelen aan je neus voorbij gaan, wordt er getoetert en loop je te midden van 1 grote chaotische bende. Ik zal wat vertellen over de dingen die echt opvallen hier in India en wat India echt India maakt:
Als eerste India is groot, ontzettend groot. 97x zo groot als Nederland en met 1,2 miljard mensen twee keer zo groot als de bevolking van heel Europa.
Verkeersregels in India zijn hier niet. De enige die ik kan bedenken is dat er nog enigzins links wordt gereden. Eigenlijk geldt hier het rechts van de brutaalste of de sterkste en dat is in dit geval de koe. Deze lopen overal rond en hebben altijd en overal voorrang. Ze mogen lopen, staan en liggen waar ze willen. Ook al veroorzaakt dat op dat moment een enorme opstopping. De koe is immers heilig en niemand zal dit beest nimmer pijn doen of weg jagen. Ze laten haar dan ook haar gang gaan. Daarna is degene die het hardst toetert of zijn vervoersmiddel het verst doorduwt aan de beurt. Dit zorgt dus voor een enorme bende en chaos op de weg waar auto's gerust bumper aan bumper staan. Gek genoeg zie je bijna geen ongelukken op de weg hier, hoe dat kan is me een raadsel?
Het volgende feit is het feit dat je hier als blanke vrouw zijnde zeker niet ongezien over straat kan lopen. Werkelijk waar iedereen (en nee ik overdrijf niet als ik zeg iedereen) staart je aan of spreekt je aan. Je weet gewoon niet waar je moet kijken want overal voel je de (vooral) mannenogen op je lijf branden. In korte broek of strak hempje over straat is dan ook uit de boze. Snel hebben we onze garderobe bestudeerd en een nieuwe aangeschaft.
Als twee gekke hippies lopen we nu over straat met onze veel te wijde broeken, wijde hempjes en een sjaal. Zelfs dan wordt je nog aangesproken en aangestaard, maar het geeft een iets beter gevoel.
Dan komen we bij het geval dat de meeste Indiers iets van je willen, voornamelijk geld. Waar we in Zuid-Oost Azie alle mensen waardeerde om hun gulheid en vriendelijkheid is dat hier absoluut niet het geval. Je hebt nog geen foto gemaakt of ze willen geld van je. Ze willen je iets over het Hindoeisme bijbrengen, maar daar moet je geld voor geven. Toeristen betalen een veel hogere entreeprijs voor bezienswaardigheden, in een winkel moet je eerst 40 uur discussieren om tot een redelijke prijs te komen en ga zo maar door. En ja daar worden we af en toe flink moe van! Irritant is vooral dat je bij jezelf altijd afvraagt, oke wat wilt hij of zij van me? Ze nodigen me uit voor een bakje thee, maar is dat met bijbedoelingen? Het is ontzettend jammer voor de Indiers die wel goede bedoelingen hebben. Maar we gaan nergens meer op in. Simpelweg, omdat we geen risico's meer willen lopen.
Er valt nog zoveel meer te vertellen over alles wat we zien, maar dat kan ik veel beter thuis in het echt doen. Anders ben ik vanavond nog aan het typen.

In ieder geval zijn we de dag na onze tour door Delhi begonnen aan onze reis door de provincie Rajasthan. In het westen van India. Een woestijn provincie waar je je tussen oude paleizen waant en door een enorme grote dorre vlakte rijdt. Waar geiten en schapen nog op de ouderwetse manier gehoed worden en waar kamelen en koeien voor wagens gespannen worden.
Vanuit Delhi zijn we naar Jaipur gereden, vanaf daar naar Bikaner en nu zijn we in Jaisalmer. De steden waar we nu zijn geweest zijn een stuk kleiner dan Delhi, maar dat maakt het niet minder chaotisch. Hoe verder we deze kant op komen hoe meer de koeien plaats maken voor kamelen en de grijze gebouwen plaats maken voor gele zandstenen huizen. Welkom in the dessert! Wat overigens goed te merken is aan de temperatuur. Het is warm, zeg maar gerust bloedheet. En moet onze kleding wordt het er niet bepaald koeler op. Lichtpuntje, de komende dagen wordt het alleen maar warmer. Sorry ik heb misschien niet zo te klagen, als ik jullie winterse toestanden in Nederland hoor!
De afstanden tussen de steden zijn niet eens is zo heel groot (rond de 300 km), maar door het eeuwige verkeer en de slechte staat van de wegen rijden we hier een uur of 6 a 7 over. Dikwijls worden we opgehouden door vrachtwagens die beladen zijn met van alles en nog wat. Soms vraag je je af hoe die dingen overeind blijven. In alle steden is er wel een fort of paleis wat het bezoeken waard is. Schitterende bouwwerken die overgebleven zijn uit vroegere jaren. Bably neemt ons mee naar de mooiste plekjes van de stad (hij kent alles op zijn duimpje) en laat ons alles maar wat graag zien. In Jaipur heeft ze nog een volgend drama voltrokken, om ons India avontuur compleet te maken. Ik was weer eens oliedom en ik denk dat ik perongeluk mijn camera ergens heb laten liggen. En nee Indiers zijn niet te vertrouwen. Camera weg, foto's weg :( Wat een baal moment!!! Overal gezocht en aangifte gedaan bij de politie. Zelfs met politie en al een winkel binnen geweest, omdat ik dacht dat hun mijn camera hadden. Maar het mocht niet baten. Wat een domper!
Maar goed, zoals ik dus al zei, zijn we nu in Jaisalmer en vertrekken we zo richting een kamp in de woestijn. Daar stappen we op een kameel en gaan we beginnen aan een kamelentocht waarbij we slapen in de woestijn, Inderdaad onder de sterrenhemel!

Daar over een volgende keer meer :)
De eerste foto's van India en de laatste foto's van Zuid-Afrika heb ik gisteren al op facebook gezet. Dus mochten jullie daar benieuwd naar zijn..

Ohja! Voor ik het vergeet. In tegenstelling tot Zuid-Afrika hebben we hier weer te maken met tijdverschil. Het is hier 4,5 uur later dan bij jullie!

Sorry, kon het wederom niet laten om het kort te houden...

Bedankt allemaal! En een extra bedankje voor mijn trouwe volgers ;)!

Veel liefs,
Marije